Feline zette haar handicap om in haar kracht

Feline is een echt podiumdier: ze houdt van musical, ballet, en presenteren. Voor Feline is het altijd belangrijk geweest om niet anders te zijn dan anderen. Soms vindt ze het lastig om te accepteren dat ze een handicap heeft, maar toch heeft ze er haar kracht van gemaakt. Sinds 2023 is Feline kinderambassadeur van Stichting het Gehandicapte Kind. Ze wil laten zien dat kinderen met een handicap gewoon mee kunnen doen. Tegelijkertijd moet je niet ontkennen dat je als kind met een handicap tegen problemen aanloopt.

Rollercoaster

Bij Feline was het tijdens de zwangerschap al duidelijk dat ze een zeldzame DNA-afwijking had. Op de echo's was te zien dat ze een skeletafwijking had en botten in haar onderarm miste. Toen werden Brigitte en Frank voor een keuze gesteld: ze konden de zwangerschap tot 24 weken afbreken. Brigitte: “Het voelde als een rollercoaster. Maar we stonden er hetzelfde in: we vonden een handafwijking geen reden om de zwangerschap te stoppen.”

Na de geboorte van Feline bleek dat er meer aan de hand was. Ze was slap, bleek, en dronk slecht. Na een onzekere tijd van onderzoeken bleek uiteindelijk dat haar luchtpijp niet goed was. Die kon in elkaar klappen, en dan kreeg Feline niet genoeg adem. Ze is daarvoor verschillende keren in het ziekenhuis opgenomen. Het dieptepunt was 4 mei 2012 om 20.00: Brigitte: “Ze is toen ook gereanimeerd en tien minuten weggeweest. Dat zullen we nooit vergeten.”

Voor het hele gezin brak een moeilijke periode aan waar ziekenhuisbezoeken en operaties zich opstapelden. Feline werd geopereerd aan haar luchtpijp, waardoor ze opknapte. Tegelijkertijd werd ze verschillende keren aan haar handen geopereerd. En ze kreeg een sonde in haar buik voor voeding – als haar maag vol raakte werd ze benauwd. Ook voor Felines zus, Elise, was het ingewikkeld dat er zoveel aandacht naar haar kleine zusje ging. Frank: “Maar het heeft ons ook veel gebracht. We zijn een echt team geworden.”

Harde kinderwereld

De eerste vijf jaar van Felines leven stonden in het teken van ziek zijn. Pas daarna is ze zich gaan ontwikkelen net als andere kinderen. Ze is daardoor wat kleiner. Sinds haar achtste is ze niet meer afhankelijk van sondevoeding, maar eten kost haar wel veel tijd. Feline kan niet zelf haar haren wassen omdat haar armen te kort zijn.

Door haar handicap wordt Feline er vaak mee geconfronteerd dat dingen voor haar anders zijn dan voor andere kinderen. Naast de praktische dingen die haar kunnen frustreren zijn er ook altijd kinderen geweest die haar treiterden. Bijvoorbeeld in speeltuintjes in de wijk, door kinderen die ze niet kent, omdat ze iets niet goed kan. Of kinderen die staren naar haar handjes, of naar het litteken van de sonde en van de hartoperatie. En zelfs op school worden er opmerkingen over haar handen gemaakt. Kinderen kunnen hard zijn naar elkaar, zeker als ze wat ouder worden. Daar moet Feline mee leren dealen.

Zichzelf zijn

Feline zit op het praktijkonderwijs. Ze was zelf liever naar het vmbo gegaan, omdat praktijkonderwijs uitgaat van werken met je handen. En ook veronderstelt het dat je onder begeleiding gaat werken, terwijl Feline prima zelf de arbeidsmarkt zou kunnen betreden. Het onderwijssysteem denkt in hokjes, en Feline past daar niet in. Als kinderambassadeur heeft Feline het gevoel dat ze echt op haar plek is. Het past bij haar: op het podium staan, presenteren, contact maken met andere mensen. Ze zet zich met hart en ziel in voor kinderen met een handicap: met haar charme zorgt Feline ervoor dat mensen wel moéten luisteren. Ze heeft van haar handicap haar kracht gemaakt.

Het hoogtepunt was op 4 mei 2023, om 20.00. Waar ze elf jaar eerder moest vechten voor haar leven, zat ze nu naast Tako Rietveld in Madurodam op het podium om de dodenherdenking te presenteren. Brigitte: "Precies elf jaar geleden lag ze in het ziekenhuis en was het erop of eronder, was het de vraag of ze het zou overleven. Toen hadden we nooit gedacht dat ze nu hier zou staan, namens de stichting. We zijn heel erg trots op haar.”