Ik vind het zo fijn dat Lauren er nu bij hoort

Heidi Prins wilde graag dat haar dochter Lauren (4) naar de reguliere basisschool zou gaan, zodat ze vriendjes kon maken in haar eigen buurt. Maar de gemeente zag dat niet zitten, omdat Lauren vanwege haar downsyndroom extra begeleiding nodig heeft op school. Door tussenkomst van ons Steunpunt Onderwijs is het tóch gelukt. En dat bevalt goed – voor alle partijen.

Meedoen, daar leert ze van

Lauren is een vrolijk en nieuwsgierig meisje. Ze ging naar een dagopvang voor kinderen met en zonder handicap. Daar had ze het naar haar zin en ze ontwikkelde zich goed. “Kinderen met Down zijn visueel ingesteld”, legt Heidi uit. “Ze doen vaak dingen na die ze andere kinderen zien doen. Meedoen met leeftijdgenootjes, daar leren ze het meeste van.”

Heidi wilde daarom graag dat Lauren na haar vierde verjaardag naar de gewone basisschool in de buurt zou gaan. Ook om te voorkomen dat haar dochter een vreemde zou worden voor haar eigen buurtgenootjes. “Ik zou het zo naar vinden als ze als vierjarig meisje om half acht met een busje opgehaald zou worden en ver weg gebracht naar een speciale school. Dan wordt ze van jongs af aan de uitzondering in de buurt. Ik gun haar dat ze vriendjes heeft hier, dat ze erbij hoort.”

Continu vechten voor je kind

Maar voor toelating tot de buurtschool is wel medewerking van de gemeente nodig, en die kreeg Heidi niet. “Ze deden meteen de deur dicht. Het kon niet. Terwijl dit toch juist de bedoeling is van passend onderwijs? En het kán ook. Ik werk zelf in het onderwijs, ik ken de verhalen van kinderen met Down die naar een gewone school gaan. Na de afwijzing van de gemeente was ik een paar dagen uit het veld geslagen. Maar ik geef niet op. Je moet continu vechten voor je kind. Maar wat kun je doen als onwetende ouder; waar moet je beginnen?”

Steunpunt Onderwijs

Via via kwam Heidi bij het Steunpunt Onderwijs terecht, waar deskundigen van het Gehandicapte Kind klaar staan om ouders zoals zij te helpen. “Dat was heel fijn. Ze dachten met mij mee, adviseerden me over de mails die ik naar de gemeente stuurde. Ze hielpen me ook om de hulpvraag concreter te maken: welke extra ondersteuning heeft Lauren precies nodig, en hoeveel uren? Ze wezen de gemeente en de school op de plichten die zij hebben tegenover kinderen met een handicap. En ze konden de school vertellen wat je kunt verwachten van de ontwikkeling van kinderen met Down.”

Lauren doet lekker mee

Zo trok het Steunpunt Onderwijs de gemeente en de school over de streep: Lauren werd toegelaten en er kwam extra begeleiding voor haar in de klas. En dat bevalt goed, ook voor de school. “De juf vond het eerst spannend maar die is nu heel tevreden. Lauren wordt goed geaccepteerd in de klas, ze doet lekker mee. En ze leert steeds beter spreken. Ze gaat met sprongen vooruit. De extra begeleiders geven Lauren de ondersteuning die ze nodig heeft, wat prettig is voor de juf.” Ook van andere ouders hoort Heidi positieve reacties. “Ze vinden het waardevol dat hun dochter of zoon leert dat deze kinderen er ook zijn en erbij horen. Dat is een meerwaarde voor de klas.”

En Lauren zelf? Die gaat met plezier naar school. “Als ik haar naar school breng krijg ik nog een snelle knuffel en dan rent ze enthousiast naar de klas. Ze speelt samen met andere meiden in de pauze. Dat vind ik zo fijn, dat ze meedoet, erbij hoort. Ze speelde vroeger wel eens mee met vriendinnetjes van haar zus maar er kwam nooit iemand speciaal voor haar. Nu heeft ze zelf een speelafspraakje met een meisje uit de klas.”