Hoe Rowena's droom veranderde in een nachtmerrie

Een nieuwbouwhuis in een kinderparadijs met een school om de hoek: Rowena was klaar voor haar droomleven. Maar die droom veranderde in een nachtmerrie toen haar zoontje Levon bij de geboorte een zuurstoftekort opliep.

De droom

Zeven jaar geleden. Rowena knijpt haar man Nick even in zijn arm als ze naar hun gloednieuwe huis in aanbouw lopen. Met een aangrenzend schoolplein en speelplekken op elke straathoek kan ze de vrolijke kindergeluiden al horen. Ze fantaseert over de buurtvriendjes en –vriendinnetjes die de deur bij ze plat zullen lopen. Een glimlach verschijnt om haar lippen en ze legt haar hand even op haar al dikker wordende buik. Op dat moment weet ze nog niet dat het juist die kindergeluiden zijn, die haar jaren later laten instorten.

De nachtmerrie

Met bijna 42 weken zwangerschap laat Levon nog steeds niet van zich horen, en de bevalling wordt ingeleid. Maar dan gaat alles mis wat er mis kan gaan. De navelstreng verstikt Levon, en hij komt minutenlang klem te zitten met zijn schouder. Rowena voelt hoe de paniek in de ziekenhuiskamer toeneemt. Bij zijn geboorte ademt Levon niet en hij moet gereanimeerd worden. Eén, twee, drie, blaas - hoort Rowena in de kamer naast haar. Het zijn de langste vijftien minuten van haar leven. Levon overleeft, maar wat de gevolgen van het zuurstoftekort op zijn hersenen zijn, kunnen de artsen op dit moment nog niet zeggen. 

Rowena voelt hoe de paniek in de ziekenhuiskamer toeneemt

Altijd pijn

De eerste jaren heeft Levon veel pijn. Aankleden is bijna onmogelijk: zijn armpjes en benen staan stokstijf van de spierspanning. Hij kan niet goed slikken, kwijlt veel en eten lukt slecht. Ook leren praten is lastig. Maar verder is Levon een peuter zoals alle anderen: hij wil alles 'selluf doen’. En dat leidt tot frustratie, bij hem én bij Rowena.

Met hulp van intensieve fysiotherapie leert Levon zijn balans te bewaren, rechtop te zitten, en uiteindelijk zelfs te 'bilschuiven’ en stapjes te zetten. Elke kleine ontwikkeling is een enorme stap vooruit in de vrijheid en zelfstandigheid van Levon. De eerste keer dat Rowena hem vrolijk met een rollatortje ziet rondlopen loopt haar hart over van geluk, maar tegelijkertijd breekt het. Wat zijn ze van ver gekomen. Maar tegelijkertijd: het had niet zo hoeven gaan. Levon was kerngezond tot het moment van de bevalling. De ‘wat als...’ vragen staken steeds vaker de kop op. 

De eerste keer dat Rowena Levon met een rollator ziet rondlopen, breekt haar hart

Eenzaam tussen de jonge ouders

Rowena staat die jaren in de overlevingsstand. De mentale klap van de traumatische bevalling negeert ze: Levon heeft al haar tijd en aandacht nodig. Ze verliest haar baan en haar sociale leven. In de nieuwbouwwijk, waar ze had gehoopt vriendschappen te sluiten met andere jonge ouders, voelt ze zich eenzaam. Rowena's hele leven bestaat uit ziekenhuis- en fysiobezoeken. Daarnaast brengt ze uren achter haar laptop door, zich een weg banend door de zorgbureaucratie. 

Rowena verliest haar baan, én haar sociale leven. In de nieuwbouwwijk vol jonge gezinnen voelt ze zich eenzaam.

Maar er zijn ook lichtpuntjes. Na tweeëneenhalf jaar blijkt Rowena weer zwanger. Ongepland, zij en Nick hadden er nooit bewust weer voor durven kiezen. Maar dat de keuze voor hen gemaakt wordt, zorgt ervoor dat ze er toch weer voor kunnen gaan. Levon heeft inmiddels zijn plekje gevonden op een opvang, en hij gaat steeds verder vooruit. Als Lorén met een geplande keizersnede gezond ter wereld komt, lacht het leven Rowena eindelijk weer toe. 

Schoolstrijd

Maar ondertussen voert Rowena nog een andere strijd: Levon nadert de schoolleeftijd. Voor haar is het heel belangrijk dat Levon opgroeit tussen kinderen zonder beperking. Ze wil nog steeds dat hij vriendjes heeft in de buurt. De buurtschool, die midden in hun nieuwbouwwijk staat, is de aangewezen plek voor hem. Levon ontwikkelt zich cognitief goed, dus hij kan meekomen met de rest. En voor de andere kinderen in de klas is het van onschatbare waarde: zij zullen leren dat een handicap niet ‘raar’ is.  

Maar de buurtschool wil Levon niet toelaten. Ze durven het niet aan. Diep teleurgesteld gaat Rowena op zoek naar alternatieven. Uiteindelijk komt ze uit bij een reguliere school in Rotterdam, waar Levon wél welkom is. Een jaar lang brengt en haalt ze hem, maar de reistijd breekt haar uiteindelijk op. Rowena onderzoekt nog een optie: een Samen naar School-klas, waarbij kinderen met een beperking in een speciale klas maar op een reguliere school les krijgen. Dat lijkt haar een perfecte oplossing voor Levon, én voor de buurtschool. Maar dit relatief nieuwe onderwijsconcept is nog niet overal in Nederland beschikbaar, en er komt veel kijken bij het starten van een Samen naar School-klas.  

Een Samen naar School-klas zou een perfecte oplossing zijn voor Levon, maar dat concept is nog lang niet overal in Nederland beschikbaar

Nu zit Levon op het speciaal onderwijs. Dagelijks is hij uren onderweg, gebracht en gehaald door een persoonlijk begeleider. Hij vindt het er fantastisch. Maar vriendjes in de buurt? Die heeft hij nog steeds niet.  Thuis is hij altijd alleen.

Rowena is op, maar blijft doorgaan

De drukke kindergeluiden die Rowena zo graag in haar huis had willen hebben, klinken vanaf het schoolplein. Rowena sluit de tuindeuren om ze niet te hoeven horen.   

Ze is op. Moe van het vechten. Maar ze blijft doorgaan. Voor Levon. Voor zijn toekomst. En voor die ene droom die ze nog steeds niet heeft opgegeven: dat haar zoon er gewoon bij hoort. Net als alle andere kinderen. 

De oplossing is dichtbij

In Nederland zijn er duizenden kinderen zoals Levon die niets liever willen dan ‘gewoon’ in de buurt naar school gaan. Maar meestal is dat niet mogelijk. Dat moet anders. En het kán anders, met een Samen naar School-klas. Dat is een plek op de reguliere buurtschool waar kinderen met een handicap onderwijs en zorg op maat krijgen. Een plek waar elk kind telt.

Er komt ontzettend veel kijken bij het starten van een Samen naar School-klas. Meestal nemen ouders of het schoolbestuur het initiatief. Stichting het Gehandicapte Kind begeleidt hen met kennis, contacten en een financiële bijdrage. Er zijn nu zestig succesvolle Samen naar School-klassen in Nederland, maar er moeten er nog veel meer komen.

Jij kunt er voor zorgen dat er méér Samen naar School-klassen komen, zodat kinderen zoals Levon ook gewoon naar school in hun eigen buurt kunnen. Help je mee?