Milan blijft alleen achter

Vandaag is een superdag voor de vrolijke Milan van 9. Hij heeft zijn favoriete trui aan. En hij speelt met zijn buurjongetje: Noa. Milan heeft een spel verzonnen. Gekke bekken trekkend gooien de jongens een bal over. Ze schateren het uit!

Milan wordt vergeten

Door zuurstoftekort bij zijn geboorte werken de hersenen en spieren van Milan niet goed samen. Hij zit in een rolstoel. Elke dag wordt hij opgehaald door een busje om naar school te gaan, ver weg van huis. Daardoor heeft hij niet veel contact met de jongens uit de buurt. Soms heeft hij het gevoel dat ze hem en zijn rolstoel maar raar vinden. Maar gelukkig komt buurjongen Noa wel af en toe met hem spelen. Zoals vandaag.

Lachend vangt Milan de bal. Maar dan hoort hij stemmen dichterbij komen. Zijn gezicht betrekt: hij weet al wat er gaat gebeuren. Een groepje jongens uit de buurt loopt langs: “Hé Noa! Ga je mee naar het speeltuintje?” Milan lijken ze niet te zien. Noa kijkt vragend naar Milan. Die haalt zijn smalle schoudertjes op: "Het is oké.”  

Stil kijkt Milan Noa na, die wegloopt met zijn buurtvriendjes. Naar het speeltuintje om de hoek. Milan is er nog nooit geweest, want hij kan er met zijn rolstoel niet komen. Alle speeltoestellen staan in het zand. Noa draait zich om en zwaait nog even naar Milan. Milan zwaait terug.

Kinderen weten niet dat ze buitensluiten

Milan is alleen. Alweer. Hij gooit de bal tegen de muur en probeert hem op te vangen. Maar de bal stuitert weg over de grond en komt tot stilstand in de struiken. Jacco, de vader van Milan, komt naar buiten en raapt de bal op. "Gaat het?” vraagt hij voorzichtig, terwijl hij de bal aan Milan geeft. Milan pakt de bal aan en gooit hem nog een keer tegen de muur. "Ja hoor, hoezo?” zegt hij.

Allebei weten ze dat het helemaal niet gaat. Vader Jacco: “Als ik zie dat Milan niet wordt meegevraagd naar de speeltuin, breekt mijn hart. Andere kinderen weten vaak niet eens dat ze buitensluiten, het gebeurt niet bewust. Milan is geen onderdeel van hun wereld, dus ze betrekken hem er ook niet bij. Het moeilijkste vind ik nog, dat Milan zich erbij heeft neergelegd dat hij niet mee kan spelen met de rest. Dat zou toch geen enkel kind moeten doen? Elke keer dat dit gebeurt zie ik zijn zelfvertrouwen een stukje afbrokkelen. Zijn handicap beperkt hem niet, maar buitengesloten worden doet dat wel.

"Het moeilijkste vind ik nog, dat Milan zich erbij heeft zich heeft neergelegd dat hij niet mee kan spelen met de rest. Dat zou toch geen enkel kind moeten doen?"

Speeltuin voor iedereen

“Als de speeltuin een verharde ondergrond had in plaats van zand, zou Milan wel mee kunnen met de buurtjongens. Als de glijbaan een helling had naast de trap, zou Milan er met de andere jongens vanaf kunnen. Dan kunnen ze elkaar leren kennen, vanaf jonge leeftijd al. Dan wordt het vanzelfsprekend dat Milan wél meedoet. Elke gemeente in Nederland zou zo'n speeltuin moeten hebben, zodat kinderen met een beperking mee kunnen doen met de rest.”

Stichting het Gehandicapte Kind wil in elke buurt in Nederland tenminste één aangepaste speelplek maken. Zodat alle kinderen samen kunnen opgroeien. Help je mee?

Vanwege privacy redenen kunnen namen of beelden zijn aangepast in dit artikel. De verhalen berusten op de waarheid.