Vesper wil niet anders behandeld worden

Vesper is een positief en optimistisch meisje. Ze heeft veel lef, is sociaal en kan goed met allerlei mensen overweg. En ze heeft humor: Vesper kan erg scherp uit de hoek komen. Maar intelligente grappen? Dat verwachten de meeste mensen niet van een meisje in een rolstoel. Daar wil Vesper verandering in brengen. Sinds 2023 is Vesper één van de kinderambassadeurs van Stichting het Gehandicapte Kind. Zij wil mensen vooral laten zien wat kinderen met een beperking wél kunnen.

Vroeggeboorte

Bij haar vroeggeboorte, met 29 weken, heeft Vesper door zuurstoftekort ernstige hersenschade opgelopen. Ze heeft cerebrale parese, klasse 4 van 5. Vesper heeft spasticiteit aan haar rechterkant, weinig spierkracht en nagenoeg geen evenwichtsgevoel. Als je haar neerzet, valt ze om. Ze is volledig afhankelijk van haar elektrische rolstoel.

Vesper weet niet beter, die rolstoel hoort bij haar, maar voor onbekenden is het vaak een reden om haar zielig te vinden. Toen ze kleiner was stopten ze haar snoep toe, of zeiden hoe erg ze het voor haar vinden dat ze in een rolstoel zit. Maar op die manier benadrukten ze vooral dat Vesper niet normaal is. Terwijl ze dat zelf anders ziet.

Onbewust buitensluiten

Tijdens het opgroeien was het buitenspelen confronterend. Vesper kon niet alleen spelen, haar ouders waren haar handen en haar benen. Ze moest op de glijbaan getild worden, of in de zandbak rechtop gehouden worden. Andere kinderen wilden best met haar spelen, maar renden net zo gemakkelijk met zijn allen naar de schommel en lieten Vesper dan achter. ‘Waarom kan ik niet op de schommel?’ vroeg de kleine Vesper op dat soort momenten. Dat is een moeilijk proces, waar Vesper samen met haar ouders doorheen moest.

Voor Vesper is haar lichamelijke beperking het meest ingewikkeld als ze niet mee kan komen met kinderen zonder beperking. Als andere kinderen de trap op rennen, zonder nadenken, en haar beneden achterlaten. Of als ze van huis naar huis gaan, en Vesper niet mee kan. Ze doen het niet bewust, maar Vesper voelt zich op dat soort momenten het meest buitengesloten. Maar het allerergste vindt ze het, als mensen denken dat ze niet zelf kan nadenken. Als ze in een restaurant aan haar moeder vragen wat zij wil drinken. ‘Hallo’, zegt ze dan, 'dat kun je ook aan mij vragen'. Ze wordt er verdrietig van als mensen denken dat ze niets voor zichzelf kan bepalen, want ze is juist enorm trots op haar intelligentie en zelfstandigheid.

Verder kijken dan de rolstoel

Vesper is kinderambassadeur geworden om een positief beeld uit te kunnen dragen van kinderen met een handicap. Ze wil laten zien wat kinderen met een handicap wél kunnen, en daarmee de verschillen met en het onbegrip bij mensen zonder beperking verminderen. Vesper is het gelukkigst als ze serieus wordt genomen als persoon, als ze wordt behandeld met respect. Dat voelt ze in haar rol als kinderambassadeur.

Ze is bescheiden, het gaat haar niet om de roem, maar ze wil graag bewijzen: ‘Ik zit dan wel in een rolstoel maar ik ben ook een normaal kind. Die rolstoel definieert mij niet als persoon.’ Ze wil laten zien dat er veel potentie en positieve kanten zitten aan kinderen met een beperking. Wat ze allemaal wél kunnen, wat ze de maatschappij kunnen bieden. Zodat mensen verder kijken dan de rolstoel en de persoon zien.

Dromen voor de toekomst

Vesper gaat sinds kort naar een reguliere middelbare school. Dat is pittig voor haar, maar ook heel belangrijk. Ze heeft goede hoop dat ze een relatief normaal leven kan leiden: studeren, werk vinden dat bij haar past. Er zijn enorm veel ontwikkelingen gaande op het gebied van technologische hulpmiddelen. Zoals een exoskelet gemaakt voor haar beperking of een elektrische sta-op rolstoel die kan traplopen, over zand kan rijden, snel gaat en offroad kan.

Dat is waar Vesper op hoopt: hulpmiddelen en technologie die haar zelfstandigheid vergroten. Zodat ze haar dromen kan waarmaken, net als elk ander kind.