Eindelijk een sport waar Martin aan mee kan doen

Martin wilde heel graag sporten, net als zijn ouders, broers en zussen. Maar voor kinderen in een rolstoel was er in zijn omgeving weinig te doen. Totdat de nieuwe sport Frame Schaatsen startte. "Hij vond het geweldig," vertelt zijn pleegmoeder Karin. "Hij kan nooit zonder zijn rolstoel en nu gaat hij het ijs op en schaatst gewoon weg."

"Wij hebben een gezinshuis met crisispleegzorg. Martin is als baby bij ons gekomen, zijn moeder kon niet voor hem zorgen", vertelt Karin. "Hij was heel ziek toen hij geboren werd. Ze dachten dat hij een kasplantje zou worden; dat hij blind zou zijn en niets zou kunnen. Achteraf viel dat mee. Door zijn cerebrale parese is hij wel rolstoelafhankelijk en verstandelijk loopt hij iets achter. Maar hij is een optimistisch jongetje die lol in het leven heeft. Hij wordt wakker met een lach en gaat slapen met een lach. Hij geniet van de kleine dingen in het leven, van samen zijn met andere mensen en naar school gaan. Hij ontwikkelt zich in zijn eigen tempo. We halen alles eruit wat erin zit en zijn al zo veel verder gekomen dan de voorspellingen waren."

G-korfbalteam is geen optie

"Sport vinden we belangrijk in ons gezin. Voor elk kind is het belangrijk dat je je eigen club hebt waar je heen kunt, om samen te sporten maar ook om andere kinderen te ontmoeten. Wij zijn een korfbalfamilie; we hebben zelf altijd gekorfbald en onze kinderen ook. Toen we pleegkinderen met een handicap hadden, hebben we een G-korfbalteam opgezet. Maar dat is voor Martin geen optie, dan moet je wel kunnen lopen."

Voor kinderen in een rolstoel is er geen passende sport in onze omgeving

"Martin ging altijd mee als we gingen sporten en wilde zelf ook heel graag. We hebben lang gezocht, maar voor kinderen in een rolstoel is er niet veel in onze omgeving. En het is lastig in te passen in Martins schema; hij gaat naar speciaal onderwijs en komt elke dag pas om vier uur thuis met het taxibusje."

Dankzij Frame Schaatsen kan hij wel meedoen

"Toen kwam via de fysiotherapeut de vraag of hij wilde meedoen met Frame Schaatsen. Hij vond het geweldig. Hij wist niet precies wat het inhield, hij is zelf nooit op het ijs geweest. Schaatsen was voor hem nooit een optie in zijn rolstoel. Hij had het misschien alleen op tv gezien. Maar hij was heel blij dat er een sport was waar hij heen kon. Eindelijk iets waar hij aan mee kon doen. En het was op zondagochtend dus goed te combineren met school."

Martin: 'Oh, ik kan schaatsen!'

"Hij vond het geweldig! Hij was zo trots en blij. De eerste keer dat hij op zijn schaatsframe het ijs op ging zei hij: 'Oh, ik kan schaatsen!' Hij glunderde. Stel je voor, hij kan nooit zonder zijn rolstoel en nu gaat hij het ijs op en schaatst gewoon weg. Samen met andere kinderen, met al die mensen om hem heen, iedereen klapt voor hem. Hij is erbij en hij mag meedoen, dat is zo belangrijk."

"Bij die eerste training waren opnames van het Jeugdjournaal, dat was ook heel spannend. En achteraf zeiden mensen 'Ik heb jou op televisie gezien, bij het Jeugdjournaal'. Ook op school had iedereen gekeken. Dat is zo mooi voor die kinderen."

Bekijk hier het fragment van het Jeugdjournaal terug

Erbij horen en mee kunnen doen

"Mijn grootste wens voor Martin is dat hij gelukkig is in zijn leven en zijn plekje vindt. Dat hij het gevoel blijft houden dat hij erbij hoort en kan doen wat anderen ook doen. Dat is niet vanzelfsprekend, alles is gericht op lopende kinderen. Neem de speeltuin, daar is vaak weinig voor hem. Ik moet hem steeds optillen. En ook binnen: hij moet verschoond worden maar hij past niet meer op zo’n babydingetje. Het zou zo fijn zijn als er meer was voor kinderen met een beperking."

"Frame Schaatsen is iets wat hij kan. En hij vindt het heel leuk. Het zou heel mooi zijn als dit mogelijk wordt voor elk kind dat wil schaatsen. Dat er meer frames komen en meer trainers. Dat er bij elke ijsbaan of andere plek waar je kunt schaatsen frames beschikbaar zijn. Ik gun deze kinderen dat ze ook hun sport hebben."