Vince hoort er niet bij

Vince (10) heeft de ziekte van Duchenne. Zijn spieren 'vervetten’, dat betekent dat zijn spierkracht steeds verder afneemt. Afgelopen zomer heeft hij zijn bovenbeen gebroken. Omdat hij zijn spieren weinig gebruikt, is hij nu bijna helemaal afhankelijk van een rolstoel. Met die rolstoel leert Vince leven, maar dat hij niet meer mee kan spelen met de kinderen uit de buurt, vindt hij verschrikkelijk.

Van roze wolk naar emotionele achtbaan

Jill was 21 weken zwanger van hun tweede kind, toen zij en Tom merkten dat Vince zich trager ontwikkelde. Ook op school viel op dat Vince, toen 4 jaar oud, zich anders gedroeg. Ze gingen een diagnose traject in. In een kliniek werd hij gefilmd en een team van artsen analyseerde de beelden. Omdat Vince een vreemde manier van opstaan had ontstond er het vermoeden van een spieraandoening. Via bloedonderzoek is toen Duchenne geconstateerd: een erfelijke ziekte. Jill: "Wat een roze wolk had moeten zijn, werd een emotionele achtbaan." Maar uit een vruchtwaterpunctie bleek dat hun tweede kind, Wessel, de ziekte niet had.

Vince komt steeds meer aan de zijlijn te staan

Vince begon op een school bij hem in de buurt. Maar die school kon hem uiteindelijk niet de begeleiding bieden die hij nodig heeft. Nu volgt hij speciaal onderwijs in Enschede, een klein half uurtje rijden van huis. Jill vind het jammer dat Vince het contact met zijn oude klasgenootjes, die allemaal in de buurt wonen, verliest. Maar het is lastig om buiten school het contact te onderhouden. Als Vince thuiskomt uit school is het al laat, en de buurtkinderen hebben allemaal sport en hobby's waar ze middagen en weekenden aan besteden. Wanneer Vince toch met andere kinderen speelt, loopt hij ertegen aan dat de speelplekken in de buurt niet toegankelijk zijn voor zijn rolstoel.

Vince kan niks in de speeltuin

“Vince is een echt gezelligheidsdier," deelt Jill. "Laatst was er bezoek, en hij genoot ontzettend van het volle huis. De kinderen speelden allemaal samen. Totdat het groepje opeens besloot om naar de speeltuin om de hoek te gaan. Ze waren plotseling weg – zo gaat dat nou eenmaal bij kinderen. Maar Vince bleef alleen achter. In de speeltuin zijn geen toestellen waar hij op kan komen met zijn rolstoel, hij staat er letterlijk aan de zijlijn. Hij heeft daar niks te zoeken. Ik heb hem nog nooit zo boos en verdrietig gezien."

"Vince bleef alleen achter. Ik heb hem nog nooit zo boos en verdrietig gezien.” - Jill, moeder van Vince

Als ouder wil je dat je kind blij opgroeit

Jill vertelt over haar zorgen: “Toen wij opgroeiden, hoorden we erbij. Maar Vince hoort er niet bij. Dat breekt mijn hart. Ik merk dat hij zich terugtrekt: dagenlang speelt hij in zijn eentje op de iPad, in plaats van dat hij naar buiten gaat. Als ouder wil je gewoon dat je kind blij opgroeit. Ik weet dat voor Vince niet alles kan, maar elk obstakel dat we weg kunnen nemen, helpt. Dat zit hem juist in de kleine dingen."

Een toegankelijke speeltuin voor Vince

Stichting het Gehandicapte Kind wil dat kinderen met een handicap niet langer aan de zijlijn staan. Door speeltuinen toegankelijk te maken, kunnen kinderen zoals Vince er samen met de andere kinderen uit de buurt spelen. Met een verharde ondergrond of een rolstoelschommel of -draaimolen, is Vince óók welkom in de speeltuin. Daar kun jij bij helpen! Doneer je ook, zodat Vince weer mee kan spelen?