Naar hoofdinhoud
Marijn samen met zijn zusje en de andere dansers tijdens de breakdance les

Marijn danst trots samen met zijn zusje Luna

Als Lieke haar dochter Luna (6) wegbracht naar breakdance-les, ging Marijn (17) vaak mee. Maar door zijn downsyndroom kon hij zelf niet meedoen. Tot de dansschool begon met een Samen Dansen breakdance-cursus; toen konden ze samen. “Marijn stapte daar als grote broer met Luna naar binnen. Hij voelde zich zo stoer en trots.”

“Als zelfstandig verpleegkundige heb ik Marijn verzorgd sinds hij baby was”, vertelt Lieke. “Eerst bij hem thuis, later is hij ook deels bij ons komen wonen. Hij heeft een eigen slaapkamer in huis. Ik ben een soort pleegouder voor hem, Luna ziet hem als broer.”

Samen Dansen

Luna zat al op breakdance-les bij dansschool Hip Hop Avenue in Vlissingen. Marijn ging dan mee om haar weg te brengen, dus de dansschool kende hij al goed, maar meedansen kon hij niet. Tot de dansschool startte met de Samen Dansen cursus van Stichting het Gehandicapte Kind, voor kinderen met én zonder handicap. Om bekendheid te geven aan de cursus, kwam de docent naar Marijns school om een workshop te geven, vertelt Lieke. “Hij vond dat heel erg leuk.” En zo gingen Luna en Marijn een paar weken later sámen naar breakdance-les.

“Marijn stapte daar als grote broer met Luna naar binnen. Hij voelde zich zo stoer en trots. Hij zat daar helemaal op z’n plek. Dat kan hij zelf niet zo vertellen maar je ziet het aan zijn hele zijn als hij blij is. De juf had een goed lijntje met de kinderen. Breakdance is niet makkelijk maar ze stimuleerde hen om door te zetten. Marijn werd op zijn eigen niveau aangesproken. De kinderen kregen de ruimte om zichzelf te zijn.”

Elkaar leren kennen

Ook onderling gingen de kinderen goed met elkaar om, zag Lieke: “Het was echt een groepje Iedereen hoorde er gewoon bij. Ook in de pauzes, dan zaten ze in de chill-ruimte met paprika of een appeltje en hadden ze ook lol met elkaar. En na afloop van de les sloten ze steeds af met elkaar een high five geven.” Ze vindt het waardevol dat kinderen met en zonder handicap elkaar zo leren kennen. “Ik zie dat aan mijn kinderen, zij groeien ermee op. Voor hen is elk kind gewoon anders; de een heeft korte benen, de ander heeft rood haar. Het is fijn als meer kinderen dat op die manier ervaren.”

"Ik vond het heel bijzonder om ze samen te zien dansen"

Luna en Marijn zouden de breakdance-cursus wel nog een keer willen doen. “Ze hebben er echt van genoten. Ze kregen ook een T-shirt van de dansschool, daar was Marijn super trots op. En Luna vond het heel leuk dat ze mee mocht doen met Marijn; ze vond het Samen Dansen soms nog leuker dan de gewone les. En ik vond het heel bijzonder om ze zo samen te zien. Ik geniet ervan als ze zoiets met z’n tweeën kunnen delen, dat doet mij goed.”

Heb je deze verhalen al gelezen?

Hoe groot de impact is van eenzaamheid op het leven van kinderen met een handicap ontdek je in hun aangrijpende verhalen.