Ik wil ook graag na school samen spelen

Onze kinderambassadeur Pauline is een vrolijk meisje van 10 jaar. Pauline zit in een rolstoel. Via school heeft ze vriendinnetjes in de buurt. Maar toen de school tijdens de lockdown dicht was, zag ze die veel minder. Daardoor voelde ze zich vaker eenzaam. ”Na schooltijd spelen kinderen wel met elkaar, dan gaan ze skeeleren of naar de speeltuin. Maar dan vragen ze mij niet mee.” 

Mijn rug is net een kapotte rits

“Ik heb spina bifida, meer bekend als open ruggetje”, vertelt Pauline. “Hierdoor kan ik niet lopen. De ruggengraat gaat bij baby's tijdens de zwangerschap dicht, zie het als een soort rits. Maar de mijne is een kapotte rits: stukjes zijn niet goed gesloten, waardoor ik niet goed kan lopen en in een rolstoel zit.”

Spelletjes met rennen kan Pauline niet

Het is voor Pauline lastiger dan voor andere kinderen om mee te doen. Pauline: “Met buitenspelen op school verzinnen de kinderen bijvoorbeeld veel spelletjes waarbij je moet rennen en springen en dat kan ik allemaal niet. Er zijn ook heel weinig speeltuinen en speeltoestellen die ik kan gebruiken. Als andere kinderen daarop spelen dan vertel ik dat ik niet kan meedoen.”

Door corona meer aan huis gebonden

In de eerste lockdown, vorig jaar, ging de zorg en ondersteuning voor Pauline niet door. “Voor Pauline was dat erg pittig, want ze heeft die ondersteuning echt nodig”, vertelt Zoraida, moeder van Pauline. “Hierdoor kwamen er voor ons meer zorgen bij”, vult vader Jaco aan. "Door corona vervul je veel extra rollen naast je ouderrol.”

Door corona zijn we niet alleen ouder maar ook onderwijzer, fysiotherapeut, ergotherapeut en entertainer

Daarnaast ging de conditie van Pauline achteruit. Jaco: “Ze kreeg meer contracturen. Dat zijn dwangstanden van de gewrichten. De Salera, een apparaat dat ze nodig heeft om haar spieren op te rekken, werd te klein en dat kon niet worden aangepast. Hierdoor kon ze niet meer paardrijden. En ook zwemmen ging niet meer. Een opeenstapeling van zorgen om je kind. Voor ons als ouders was dat moeilijk.”

School in de buurt

Pauline gaat naar een gewone school in de buurt. Pauline: “Eerst ging ik naar een speciale school, in groep 1 en 2. Dat vond ik niet zo fijn, want ik kon niet afspreken met vriendinnetjes omdat die ver weg wonen. Ik was blij dat ik in groep 3 naar een andere school kon. Dat is bij mij in de buurt. Daar ga ik lopend – of nee rollend – naartoe. Nu heb ik vriendinnetjes in de buurt en voel ik me niet meer eenzaam.”

Na schooltijd spelen kinderen met elkaar, maar dan vragen ze mij niet mee

“Maar met corona zie ik mijn vriendinnen minder dan normaal. Dan voel ik me wel eenzamer. Na schooltijd spelen kinderen wel met elkaar, dan gaan ze skeeleren of naar de speeltuin. Dan vragen ze mij niet mee. Dat vind ik wel heel jammer. Ik kan toch gewoon achter ze aan rollen als ze skeeleren en in de speeltuin kan ik ook met ze mee. Jammer dat ze niet denken ‘we kunnen Pauline ook meevragen’.”

Gelukkig is Pauline een heel vrolijk meisje. Jaco: “We kijken naar wat er wel in plaats van niet mogelijk is. En dan kan er heel veel.”

Andere verhalen

Lees ook de verhalen van Gideon, Tatum, Leona en Sijtje.